گپ دوستانه

تبیان در کانال تلگرامی خود نوشت:

تجمل‌گرایی؛ اژدهای هفت سر!
‌
تجمل‌گرایی، که بهش می‌گن "Materialism" یا "Luxury-seeking"، یعنی وقتی آدم‌ها خیلی به داشتن و نشون دادن چیزای گرون‌قیمت و شیک اهمیت می‌دن. این کار ممکنه به خاطر خواستن برتری تو جامعه، نشون دادن قدرت یا ثروت، یا حتی برای گرفتن اعتماد به نفس و احترام از بقیه باشه.
‌
تجمل‌گرایی رو می‌شه از زاویه‌های مختلفی مثل روانشناسی، تاثیرات فرهنگی و اجتماعی، و اقتصادی نگاه کرد. این رفتار چطور روی خودارزیابی، رقابت، و مقایسه اجتماعی تاثیر می‌ذاره و چه تاثیراتی روی سلامت روان داره، قراره کم‌کم به این مسائل می‌پردازیم.
‌
برای فهمیدن نیازهای روانشناختی که با تجمل‌گرایی در ارتباطن، می‌شه از چند جنبه بهش نگاه کرد:

دنبال کردن تایید و احترام: یکی از مهم‌ترین قسمت‌های روانشناختی تجمل‌گرایی، تلاش برای گرفتن تایید و احترام با داشتن چیزهای لوکسه. این می‌تونه نشونه کمبود اعتماد به نفس باشه. کسایی که از درون احساس ناکامی یا ناامنی می‌کنن، ممکنه بخوان این کمبودها رو با داشتن چیزهایی که نماد موفقیت و احترام اجتماعی‌ان جبران کنن.

نیاز به تعلق و پذیرفته شدن: تجمل‌گرایی ممکنه نشونه‌ای از تلاش برای پیوستن به یک گروه خاص باشه، مخصوصا تو جوامعی که خیلی به مصرف و ثروت اهمیت می‌دن. آدم‌ها ممکنه حس کنن برای پذیرفته شدن تو این گروه‌ها باید چیزهای گرون و شیک داشته باشن.

تلاش برای خودشکوفایی: گاهی تجمل‌گرایی می‌تونه راهی برای خودشکوفایی باشه. بعضی‌ها فکر می‌کنن داشتن و استفاده از چیزهای لوکس بهشون کمک می‌کنه تا توانایی‌ها و علاقه‌هاشون رو بهتر نشون بدن. این می‌تونه به عنوان تلاش برای رفع نیازهای درونی و رسیدن به رضایت شخصی تلقی شه.

کنترل و قدرت: تجمل می‌تونه نشانه تلاش برای دست یافتن به کنترل و قدرت باشه. با داشتن چیزهای گران‌قیمت و کمیاب، بعضی‌ها حس می‌کنن می‌تونن روی دیگران تاثیر بذارن و کنترلی روی محیطشون داشته باشن.

فرار از واقعیت و مشکلات: برخی مواقع تجمل‌گرایی می‌تونه راهی برای فرار از واقعیت یا مشکلات عاطفی باشه. بعضی‌ها ممکنه به خرید چیزهای لوکس به عنوان راهی برای فراموش کردن استرس‌ها و نگرانی‌های روزمره روی بیارن.